Twarz „Najpierwszego”* małpio-ludzka. Owszem, drewniana, ale też jakby krzemienna, kamienna. A przede wszystkim demoniczna i boska zarazem. Głowa ukoronowana dwiema koronami. Królewską, a może błazeńską, oraz cierniową aureolą. Zwierzę, człowiek, Bóg. Bezkształtnie kształtny.

Wywiedziony z drewna, ale nie wyobcowany. Raczej wyrósł, wytoczył się z drewnianej kłody, został z niej stworzony, a nie wyrzeźbiony.

Wacław Oszajca